O kulturze szkoły
Z książkami Jespera Juula -duńskiego terapeuty rodzinnego i pedagoga -zetknęłam się jeszcze na studiach, ale dopiero teraz, kiedy już pracuję w szkole jego twórczość zaczyna mi być bliska. Tak więc po latach sięgam po książki tego europejskiego autorytetu w dziedzinie wychowania dzieci, a jedną z pierwszych jest "Kryzys szkoły." Weekend majowy upłynął mi na lekturze, a teraz czas podzielić się przemyśleniami.
Ogólnie
rzecz ujmując autor opisuje rzeczywistość szkolną, podaje zasady
prawidłowej współpracy z rodzicami, omawia psychologię relacji
panujących w szkole. A co dokładnie się kryje pod tymi hasłami?
Kluczem
do budowania dobrej szkoły jest- według Jespera Juula- empatia,a nie
hierarchiczność i władza. Żadna praca, a tym samym także praca z dziećmi
nie powinna odbywać się w aurze krytyki i wzajemnego oceniania się. Juul
idzie dalej twierdząc,że potrzeba jest szkoły, "w której nie niszczy
się integralności ludzi. Takiej, w której dyrektor zwraca się do
nauczycieli: Słuchajcie, chciałbym zmienić atmosferę w naszej szkole,
czego ode mnie potrzebujecie,żeby to się stało?" I tu Juul podkreśla
rolę dyrektora szkoły, jako tego, który decyduje jakie wartości są dla
niego ważne, jaką szkołę chce tworzyć. A ja powiem więcej: ważne jest
zadbanie o relacje między ludźmi. Grono pedagogiczne musi mieć
poczucie,że może na kimś polegać.
Dlaczego relacje i dobra komunikacja są tak ważne? Jesper Juul twierdzi,że "szczęśliwe dzieci uczą się lepiej, a szczęśliwi nauczyciele uczą lepiej."
Jeśli tak bardzo zależy nam dzisiaj na wynikach, na osiągnięciach, na
sukcesach w nauce-zadbajmy najpierw o to,żeby i dzieci i nauczyciele
czuli się w szkole szczęśliwi.Po prostu...
A
co się dzieje gdy ludzie w szkole nie umieją ze sobą rozmawiać? Co
więcej, plotkują, podburzają innych, manipulują? Nie muszę kończyć,że wówczas pojawia się kryzys. Tłumiona
agresja znajduje ujście gdzie indziej, na przykład w przemocy
psychicznej czy werbalnej, której kamera nie zarejestruje,albo w
internecie. Zachowania
agresywne są sygnałem,że ktoś jest sfrustrowany i zły. A bacznym
obserwatorem tego zjawiska jest dziecko,które uczy się od dorosłych.Od
nas zależy czy będzie czerpało to co najlepsze. Oby tak właśnie
było.
THE BLUBBERS' BOOK, CZYLI HISTORIE BLUBBERSÓW
Nauczanie języka angielskiego dzieci w wieku wczesnoszkolnym to moja pasja. Uwielbiam zapał dzieciaków, ich spontaniczność i to, że tak szczerze reagują na to , co dzieje się w klasie.Jeśli się nudzą, nie są w stanie tego ukryć i nauczyciel naprawdę musi się starać,aby uczniów zająć na lekcji.Ja mam to szczęście, że uczę przedmiotu wyjątkowego, bo mogę w tok lekcji wpleść elementy ruchu, śpiew, śmiech, radość i zabawę.A wszystko to w celach edukacyjnych. Dzieci w klasach I-III na angielskim muszą kojarzyć naukę języka z przyjemnością, a wówczas chłoną każde obce słówko w naturalny sposób. Z drugiej strony, z przyjemnością patrzę na ich postępy i jest mi niezmiernie miło, kiedy, tak jak dziś na lekcji w klasie I, podbiega do mnie uczeń i mówi z uśmiechem na twarzy: "Proszę pani, ale angielski jest fajny."Wtedy wiem,że moja praca ma sens.A co zrobić, aby dzieciaki pokochały angielski? Najlepszym sposobem jest odwołanie się na lekcjach do dziecięcej wyobraźni,wprowadzenie dziecka w świat bajek, które zna i kocha.Dzieci uwielbiają baśniowe postaci, stwory, bohaterów kreskówek. Dlaczego więc nie wykorzystać tego faktu do zorganizowania lekcji angielskiego? A czy samodzielna nauka angielskiego w wieku 7 lat ma sens? Odpowiedź brzmi: tak!
Poszukując inspiracji do lekcji znalazłam pozycję wyjątkową.Oto ona:
Na zakończenie dzieci mogą rozwiązać test podsumowujący słownictwo z wszystkich rozdziałów.
Książeczkę przetestowałam na mojej córce, którą wciągnęły przygody rodziny Blabbersów.Z zaciekawieniem śledziła ich losy i z przyjemnością rozwiązywała różne zadania,np.Jakie znasz potrawy charakterystyczne dla Anglii i Stanów Zjednoczonych?Jakie znasz historie o piratach?Który z wynalazków Cię zachwyca?Jak widzicie,książeczka nie tylko uczy angielskiego,ale także wzbogaca wiedzę ogólną dziecka. Oczywiście idealnie byłoby, gdyby rodzic choć w stopniu podstawowym znał angielski, żeby z dzieckiem razem popracować,ale autorka przekonuje, że książeczka jest odpowiednia do samodzielnej nauki dla dzieci od 7 do 10 lat, jeśli tylko uczą się języka angielskiego w szkole.
ANGIELSKI. REPETYTORIUM LEKSYKALNE
Każdy,kto kiedykolwiek odwiedził księgarnię Matras w Galerii Echo, przyzna mi rację,że jest to miejsce cudowne.Dlaczego? Otóż, nie tylko można tam kupić coś ciekawego do poczytania,ale także można "zatopić się" w wygodnym fotelu,zamówić ulubioną kawę i oddać się błogiej lekturze.Powiedzcie,nie brzmi wspaniale? Tak spędziłam ostatnią sobotę wakacji i już nie mogę doczekać się następnego razu. Księgarnie i biblioteki to miejsca,które mnie hipnotyzują, a dokładnie książki,jakie tam można znaleźć.Tak też było w minioną sobotę.Buszując między półkami natknęłam się na bardzo ciekawe pozycje,z punktu widzenia nauczyciela języka angielskiego.
Pierwsza z nich przyda się maturzystom i wszystkim tym,którzy chcą wzbogacać swoje słownictwo z języka angielskiego,między innymi dla tych,którzy przygotowują się do egzaminów FCE i CAE. Oto ona:
1.Nature.
2.Man.
3.Everyday life.
4.Work and education.
5.On the road.
6.Civilisation and entertainment.
7.Law and society.
Każdy rozdział składa się z kilku tekstów,np.w Rozdziale Nature znajdujemy teksty o Wszechświecie,planecie Ziemi,klimacie i pogodzie,zwierzętach i roślinach. Pod każdym z tekstów znajduje się lista trudniejszych słów wraz z objaśnieniami po polsku oraz (co najbardziej mi się podoba) ćwiczenia utrwalające naprawdę ciekawe słownictwo. Zamieszczony na końcu książki klucz odpowiedzi ułatwi samodzielną pracę.
Komentarze
Prześlij komentarz